Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα.
Όπως τα πεύκα
κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
το ίδιο τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί."
Γιώργος Σεφέρης, «Επί σκηνής», ΣΤ΄, 1-10. Τρία κρυφά
ποιήματα, 1966. Ποιήματα.
Ίκαρος, 1974. 290.
