Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα.
Όπως τα πεύκα
κρατούνε τη μορφή του αγέρα
ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
το ίδιο τα λόγια
φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί."
«Επί σκηνής», ΣΤ΄, 1-10. Τρία κρυφά ποιήματα, 1966. Ποιήματα. Ίκαρος, 1974.
Πολύ βαθύ και ιδιαίτερα νοσταλγικό! Το είχα ξαναδιαβάσει. Είναι από τους στίχους που σε αγγίζουν πραγματικά!
ReplyDeleteNice article. I think it is useful and unique article. I love this kind of article and this kind of blog. I have enjoyed it very much. Thanks for your website.
ReplyDeletelove
Thank you for your comment Vabna and for visiting my blog
ReplyDelete